Terwijl de fuiken drogen

Terwijl de fuiken drogen,
druipend van het zilte nat
braakt de zee onverstoord haar golven
en spoelt ze de netten schoon,
die visloos wachten
op Siel , de oude zeebonk,
met zijn kromme pijp
en aftandse zuidwester

Een oud vissersvrouwtje kaakt
wat verse haring
De stank van vis
lokt meeuwen
die -op de hun zo eigen wijze-
danken voor dit uitgebreid banket
en zij vertolken daarbij
onafgebroken
het meeslepende lied van sirenen

Schrijver: Herman Grouwels, 9 september 2010

grouwelshermanhotmail.com

zee

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 11 stemmen 313