Haar hondje komt niet meer.

Ze had beloofd
goed voor hem te zorgen
-haar nieuwe hondje-
en zat vol plannen:
dacht na over welke soorten voer
en voldoende beweging
in de morgen

Maar na een tijd,
werd het voor haar een sleur
wees ze hem keer op keer
de deur, maar wel,
steeds midden in de nacht

Zo rond half twee,
om twee uur soms
dan sleepte hij zijn spullen
maar weer met zich mee
en wachtte hij op betere tijden

Zijn vrolijk koppie
verborg zijn stille lijden:
maar ja,
waar hoopte hij nog op?

Na zo’n twintig keer
dacht het hondje:
roept zij me weer,
dan is het de laatste keer.

Want zo te leven,
is dit nu liefde? Dit stomme rondje?
Ik vind dit eigenlijk niet echt
een vrolijk leven:
nee, dan kom ik maar niet meer.

Zie ook: http://communities.zeelandnet.nl/data/vanalleswat/

Schrijver: Peterdw., 22 september 2010

peterdw-hotmail.com

Bedankt

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 6 stemmen 212