inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 35.120):

01.52

Ik hoorde honden huilen
en mijn vader was boos

sloeg zijn handen op tafel

en schreeuwde een
onverstaanbaar woord

ik huilde,
ik sliep niet

en ik sliep,
ik huilde niet.

Schrijver: julia, 23 september 2010


Geplaatst in de categorie: familie

3.7 met 6 stemmen aantal keer bekeken 960

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Henk Knibbeler, 15 jaar geleden
het is duidelijk, meer hoeft niet!
switi lobi, 15 jaar geleden
Een aangrijpend gedicht, waarin meer gebeurt dan het lijkt te vertellen
ingridvoerman, 15 jaar geleden
in verdriet, mooi verwoord.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)