Netgedichten

netgedicht (nr. 35.163):

Ik ben een zuster van Ayaan

aarden wil ik in dit jonge land
van koeien en klei

de rode regen vergeten
stollend op koude kinderlijven

leer mij spreken met uw tong
talen naar nieuwe klanken

lees mijn droeve lied
en de poëzie van K’naan

maar snijd, nee snijd mij niet

Schrijver: Hanny, 24 september 2010

hanny.vanalphen

quicknet.nl

Geplaatst in de categorie: vrouwen

vluchtelinge

somalie

verminking

3.6 met 16 stemmen

1.075

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Tjoke, 15 jaar geleden

Wat een fenomenaal talent heb jij, om indringende zaken, ook die wij helemaal niet in ons veilige, soms al te knusse, Nederland kennen, neer te zetten. Je toont subtiel je betrokkenheid, met een enorme kracht. Dank je wel!

jan haak, 15 jaar geleden

Over de rug van een monddood kind iets afnemen...heftig onderwerp dat je mooi hebt neergezet...

Peterdw., 15 jaar geleden

Treffend, geweldig!

kerima ellouise, 15 jaar geleden

hoe knap je dit weer neerzet...stilmakend

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Een mooi geschreven roep tegen de besnijdenis van deze vrouwen!

Ludy, 15 jaar geleden

Aan dit wrede onrecht, vele, vele meisjes aangedaan, mogen wij niet voorbijgaan. Mooi.

switi lobi, 15 jaar geleden

Ik heb het verhaal van Waris Dirie gelezen.. dit sluit hier naadloos op aan.

Marije hendrikx, 15 jaar geleden

Prachtig rakend gedicht.....

Geef je reactie op deze inzending: