Jaarringen
De tijd heeft mijn bast afgepeld
het verwonde vel over mijn geest,
een lang verhaal in jaarringen verteld,
kwetsbaarheid van onbehandeld hout
door bijl en beitel menigmaal gefreesd,
tot er niets te pellen overbleef, bewerkt
uit ruwe staat, te lezen in de oude zonden,
diep geworteld tot in de ruggegraat,
in de laatste nerven wordt het koud,
schors ligt overal, vermengt zich met
druppels bloed, gemorst mengsel kan
het verval niet dichten en kan met
tranen de gewonde smart niet verlichten,
stroomt taaie hars uit iedere knoest,
blijft het karakter onafhankelijk en
onverwoest, verwerkt tot geschaafde
planken, het hart bekist het zachtste weefsel,
en wordt het uit het juiste hout gesneden,
dan herpakt zich uiteindelijk het verleden.
"Ervaring zonder theorie is blind,
maar theorie zonder ervaring is niet
meer dan een intellectueel spelletje."
Immanuel Kant
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 24 september 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie
Mooi en herkenbaar gedicht.