Schreeuw
Schreeuw
De zon scheen door
het leven
niets leek ongelukkig te zijn
glimlachend opstaan
lachend weer te rusten gaan.
De pijn viel als een
natte deken
zwaar en koud
de ogen waren gesloten
de roze bril werd zwart
Tussen de lakens van
het verdriet
denderde de gedachte:
een groot stuk van mij
zal ik vaak moeten missen
een schreeuw ontsnapt
van binnen
Geplaatst in de categorie: verdriet