inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 35.215):

Koortsdromend

verwarrend, twijfel en hitte, heftige koorts,
een scherpe, steile afgrond laat mij
diep in mijn eigen angsten staren, duikelen, vallen,
en onbekend, ongekend verdwijnen in bodemloze aarde

je heldere ogen zijn verworden tot gevoelloze kooltjes,
en je zachte vlees is verrimpeld tot stug, gebarsten eelt,
je tedere handen zijn veranderd in vliezige vleermuisvleugels,
en je scherp gepunte, zilveren nagels
bekrassen mijn zachte huid met rode striemen,

plots klinkt je stem, hol en van ver, als metaal
en doet mijn hart huiveren, koel en scherp geslepen
staal doorboort mijn botten, vlees, bloed en spieren,

ik struikel, val nog dieper in de fel brandende aarde,
de hitte zindert mijn huid en verschroeit mijn ogen,
tevergeefs blijft dit geteisterd lichaam zoeken
naar de warme koelte van zuiver, verzachtend water,
naar bevrijding uit deze genadeloze droomkoorts

Schrijver: Tjoke, 2 oktober 2010


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 180

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)