Netgedichten

netgedicht (nr. 35.340):

UITGEWOOND

Arm, oud pand
De tijd zette zijn tanden in je huid
Maakte je blind en monddood

Je had nog wel oren naar glas en cement
Ik vroeg nog monumentenzorg aan
Maar in aanmerking kwam je niet

Je baard een verwilderde klimop
Kwijl je gekleed in vuil grondvest
Scheefgezakt ochtenddauw

Binnenin je is het donker, smeek je
Om sloophamer of pyromaan

De storm raast maar kent geen meelij
Het is gewoon je tijd nog niet

Ik respecteer je doodswens, injecteer je
Met drukinkt, het verval zal snel intreden

Nog even en je ziel verhuist