lief, nevel mij in roze
in deze kamer
schrijf ik de vloer tot Melkweg
op de muren zweven sterren
en in de diepste laag fluistert het licht
de geborgenheid tussen jou en mij
een tederheid om te proeven
ons behorend
zoals de rode heuvels op de maan
en een meebewegen buiten grenzen
om uit te kunnen breken, de nacht toe te laten
langer
te blijven stijgen
in het ruisend laaien van het leven
het samengaan, zielsvol
met ogen, één en al eenvoud om te vergroten
terug te keren
naar niets anders dan dit verhaal
van liefde
waarin jij en ik begonnen
in ieder wederwoord
en uit onszelf
”lief, nevel mij
in meer dan één omwenteling”
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 16 oktober 2010
Geplaatst in de categorie: liefde
Prachtig gedicht Kerima.