PETRUS
Met gebalde vuisten
Beukt ze de hemelpoort
Zakt ineen
Hopeloos hulpeloos
Wat kan ik anders dan
Met de deur op een kier
Mijn zware sleutel
Laten neerkomen
Op haar glazen stolp
Opdat die barst en ook
Zij aan diggelen richting
Kleefstof kruipen kan
Zij is bepaald geen steenrots
Zoals ik, hooguit een uit een
Rozenkrans gevallen glaskraal
Die er wel doorheen rolt
Als het zijn tijd is
Geplaatst in de categorie: literatuur