Netgedichten

netgedicht (nr. 35.680):

Eén met de zee

Gisteren zat ze daar,
een vrouw in een strandstoel,
een lichtgewicht,
ineengedoken, bijna onzichtbaar,
een schraal figuur,
pal in het midden van het strand,
ze keek voor zich uit,
recht naar zee,
bijna onbewogen,
de handen in haar schoot gevouwen,
ze had iets sereens,
en toen het avond werd,
verdween ze even geruisloos
als ze was gekomen,
met de veel te grote ligstoel
in haar frêle handen.