Deern

Deze dag vertel ik jou
over haar hand in de mijne
en over het zwijgen terwijl
we eigenlijk zoveel wilden zeggen

ook over het reizen in de tijd
en die ene witte bank in het parkje
vlakbij het station hopend
dat deze laatste trein toch
de zo gewenste vertraging zou hebben

ik spreek veel over dan en toen
omdat gisteren voor haar de zomer was
en de herfst van dit moment niet alleen
afgestorven bladeren laat dwarrelen

een eeuw geleden was al niet meer
te benoemen en het stralende licht in
haar ogen werd langzamerhand een schaduw
van geleefd tot aan de laatste dag

nu zit ik met jouw hand in de mijne
samen kijken we naar de steen
waarop schuingeschreven letters
levensvreugde lijken uit te stralen

even kijken we elkaar aan
en voelen ons sterk verbonden
met die koude steen waarop
het vlammetje lijkt te dansen
in de aanwakkerende wind

Deern

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 10 stemmen 329