Zaaien

Langzaam loopt de dag leeg
op de vage grens tussen vloeibaar
en de zoom van het begaanbare
nog eenmaal vul ik mijn hoofd
met het jongste van de schemering

De schakeringen van de hemel
etsen markeringen in mijn hart
een schaduw verdrinkt in duisternis
de ongepolijste ijle waterdampen
hangen stil in stervend blauw

Het slapende water raakt het einde
van een verborgen ontknoping
schemerlicht wikkelt loom het beeld
in het zaad voor de volgende morgen

Ik blijf waken op een bakermat.

Schrijver: Kees Keizer, 19 november 2010

c.keizer72upcmail.nl

Biografie van deze schrijver

rivier zonsondergang schemer

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 275