Jij

Wanneer de sterren
in de ochtendstralen vervagen
en de schaduw van jouw lijf
in navolging van jou zelf
over onze muren gaat dwalen

aanschouw ik
je buik die onze kinderen heeft gedragen,
de rondingen van je heupen,
moederborsten die hen voeding gaven,
jouw warme liefde die alles toch
zo dragelijk kon maken.

Dromerig haal ik de lok uit je gezicht
gesloten ogen met hun eigen verborgen verhalen,
zachte rose lippen
die jouw sensuele voelen konden vertalen.

Jouw warme huid blijft mij lokken
nog steeds satijnig zacht
en liefdevol vlij ik me tegen je aan.
Nog even wegdromen,
terug naar de stilte van de nacht.
Nog even genieten voordat
jij straks weer op zal staan.

moeder kinderen buik

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 21 stemmen 866