inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 36.440):

De avond draagt.

De avond draagt het licht van de nacht
waar ik kijk en wacht in een stil verlangen.

Tot de sterren aan het firmament verschijnen
mijn gedachten in tijd en ruimte verdwijnen.

Als de ochtenddauw mij dan gaat omarmen
zal de nieuwe dag mij ook weer verwarmen.

Dan zal ik mijn vleugels dicht gaan vouwen
niet meer vluchten maar het leven aanvaarden.


Zie ook: http://www.zeelandnet.nl/weblog/data/paulah/

Schrijver: Paula Hagenaars, 12 december 2010


Geplaatst in de categorie: emoties

2.2 met 5 stemmen aantal keer bekeken 219

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)