Dezelfde passen ?
Te gewillig liet ik mij verleiden,
in een bekoorlijk, tevens gevaarlijk
spel, ik was te gretig, te roekeloos,
ook al wist ik dat wel, ben daarom
de zwakste schakel van ons beiden.
Het besprong me onverhoeds en snel,
geen tijd de aanval te vermijden, soms
kan en wil ik niet meer bevrijden, de
pijl trof doel, onbewust en onstuitbaar fel.
Te laat, er valt weinig meer te kiezen,
voel de doodstrijd in mijn hart, laat het
bloed eerst bruisen om dan te bevriezen,
een pijn die tot stikken toe benauwd.
Gisteren nog te vroeg en morgen te laat, er
komen ogenblikken dat een van beide de
competitie lijkt te verliezen door te wijken
voor een andere dans, om daarin te bezwijken
met berouw vervuld.
Toch in de rol te schikken, met herhaling
van de passen, kennelijk zijn we in dat ritme
het beste en daarmee het meest vertrouwd.
“Gewoonte is de leider van de tweede natuur, zoek
naar een derde en wissel eens van danspartner”
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 18 januari 2011
kpnmail.nlGeplaatst in de categorie: emoties
Wissel
228
Geef je reactie op deze inzending:
Mooi gedicht.