Uitgestorte liefde en Meer
Ik liet je liefde uitvloeien over
de duinen vanaf
mijn duin
Verzamelde vuil uit mijn leven
mijn tranen bleven steken in
mijn koele hart
hangen in de duinovergang
voor het zilveren licht
over de blauw grijze golven
gekamt met witte koppen
Tot ik eerst achteruit
dan vooruit dit
water verliet
mijn eigen
water de ruimte gunde
Me liet leiden door mijn lichaam
naar een vallei
zacht van het mos in alle kleuren groen
om me te laten verleiden door je lichaam
ooit
misschien
Me te laten verleiden door
de smalle kronkelpaden
van mijn leven
daar waar ze kruisen
de jouwe
meenemend de half verrotte plank
schilvers wit
de piepschuim resten
van een verleden
Daar langs geleid door
een onbekende kracht buiten mij
naar het rechte asfaltpad
als een bezopen gek
verzopen in zijn tranen
Het piepschuim brekend
in het heden
het verleden wegwerpend
in de duisternis
van het vuilnisvat
De avonddamp trekt
over de duinen
vergrijst de horizon
als mijn hart
Tot ik thuisgekomen
je mail lees
Zie ook: http://ontdekjenatuurlijkeruimte.nl
Schrijver: Hans Nusink, 19 januari 2011
Geplaatst in de categorie: liefde