voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 37.525):

volume

elke boom die ze telde
onderweg
stond gelijk aan moed

tien bomen en dan zou
ze praten

hem tegemoet
in haar onbestaan

het werden er
twintig en nog meer
in schaduw

als tussenruimte
voor hoop

ze raapte stammen
uit haar schoot, verzette nerven
en woorden

naar een vaderbestemming
op zijn gezicht

niets hield stand

behalve de autoradio
en de gewenning tot op het bot

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 4 februari 2011

Geplaatst in de categorie: psychologie

1
2
3
4
5

3.9 met 23 stemmen

407

Er zijn 11 reacties op deze inzending:

Martien Montanus, 14 jaar geleden

"dat gevoel"......zo mooi en rakend neergezet Kerima!

Hilly Nicolay, 14 jaar geleden

Ze wil het bevatten, maar het blijft als de bomen, steevast.
Bewogen, mooi gedicht Kerima.

jan haak, 14 jaar geleden

En ze telde bomen, boven alles uit...

Rudolf, 14 jaar geleden

ze raapte stammen
uit haar schoot, verzette nerven
en woorden

In één woord: prachtig

Joanan Rutgers, 14 jaar geleden

Zie je wel, grote dichteres, je bakt weer toppers, meeslepend en diepontroerend, genadeloos triest en daarom zo groots qua inhoud!

switi lobi, 14 jaar geleden

De impact van de woorden en het beeld..
mooi samengesmolten, Kerima.

pama, 14 jaar geleden

Bij elke tred ontviel de moed en bij elke boom besteeg haar de schroom voor het nog af te leggen pad, Heel mooi Kerima.

Irmlinda de Vries, 14 jaar geleden

Het bijeenrapen van moed en het willen doorbreken van het onbestaan voorbij een muur van hardheid, duidelijk voelbaar.
Mooi gedicht!

Wee, 14 jaar geleden

Deze raakt, Kerima. Stilmakend ...

Laurens, 14 jaar geleden

Geweldige vondst!

wietewuiten, 14 jaar geleden

zware rit, laveren langs de levenslanen.

Geef je reactie op deze inzending: