Waterzon,
De stad meldt zich als ik
de balkondeur open, het
straatgewoel zwelt aan door
jengelend logistiek, scherp
geluid van tramrails snelt
door geest en ijle lucht.
De linden werpen met een
hoofse neiging in hun kale
kruinen elkaar de zwarte
jassen van de kraaien toe,
boven de daken en in deze
verbale dramatiek schildert
een onhoorbaar voertuig zijn
helwitte strepen op de blauwe
zijde van de februarihorizon.
De waterzon speelt met mijn blote
voeten in een uitnodigend spel als
een tevreden kind en ik voel de
donzen stem van de lentewind,
beleef de zot – en zoetheid van
kleine dingen die mij omringen.
“We leven, om naast de zotheid,
de schoonheid te zien, verder
blijft het afwachten”
Kahlil Gibran
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 14 februari 2011
kpnmail.nlGeplaatst in de categorie: jaargetijden
Beleef de 3.0 met 8 stemmen 
231
231
Geef je reactie op deze inzending:
Prachtig gedicht.
Mooi verwoord.
Heel boeiend en kundig geschreven .
diepgang. Weer fijn om te lezen.
Het maakt het gedicht kompleet.