DE DEUR IS OPEN
De deur is open, hij blaast in mijn gezicht
de muren omarmen mij
de vloer ondersteunt mij
het plafond onderdakt mij
het gekraak van de vloer ‘ik hou het bijna niet meer’
het plafond is zwanger, hangend naar benee
de muren zijn bejaard, ze krimpen een beetje
de deur blaast mij in het gezicht,
spiksplinternieuw is de deur
met een koude grijns lacht hij me toe
‘je kan niet anders’ roept hij
de muren zuchten
de vloer huilt
het plafond leunt zachtjes op mij
ik lijk wel een vrouw
de deur begint te slaan
de krakerige vloer wordt geraakt
kraak, kraak ‘ik hou het bijna niet meer’
de wind, uit de deuropening, duwt in de muren
‘ahh, auw’ roepen zij
het plafond lekt water
het komt er bijna uit
ogen dicht, je kunt het
ik loop eruit
Geplaatst in de categorie: verdriet