Netgedichten

netgedicht (nr. 37.916):

Weer (spiegeling)

Weer verbleekt de herinnering
van een gezicht, weer worden
straten leger, intens bevolkt
met schimmen, weer verdween
de ziel van de betekenis in
de onbeantwoorde vragen,

Weer minder bleef je de stappen
trouw wat zo lichtend terugviel in
het stof, opgewaaid in berouw.

Weer te snel begraven, gaf je het
af met beide handen, ontpop je
van de rag, zo kan je niet berusten,
je zocht het op elke dag, alleen.

“Ontberingen laten zich makkelijker
dragen wanneer de ziel beter wordt
bejegend dan het lichaam “

Rousseau