Zuster
gaf ik u de zinnen
als spinnende kat in de schoot geworpen
uw stem verbonden met kloosterstilte
duwde mij in richtingen
welke buiten mij stonden
ik verzoop
in vrouwen die wuifden
als maagden in volle maannachten
ik blies de kaarsen uit
en nam hen tot mij als witte kruiken
daar ik achter hun ogen enkel u zocht
ik verbleef als toerist zonder visum illegaal
in uw land verdwaald
zeg mij nog eenmaal
waar woorden op papier toegang kregen
hoe het bewijs geen lijnen nodig heeft
slechts in strelingen wordt geschreven
hoe diep slijt ik in u
daar de droogte mij bij de strot grijpt
Geplaatst in de categorie: emoties