Ja toch
ik weet het nog, hoe uw hand
de goudvissen in de vijver bracht
het tere vogeltje verzorgde
een warm nest gaf voor de nacht
hoe uw ogen lente lachten
zo kostelijk konden dromen
bij de kleinste ontluikende knoppen
van de welige vruchtbomen
ja toch
ik weet het nog, dat u de paarse velden
de zilverstammen van de berk aanbad
het veen, de oevers rond de poel
op uw netvlies geschreven had
en u genoot van de dauw
de spinnenwebben op het gras
ik zie nog uw handen strelen
over de wilde bloemen, het zomergewas
*Opgedragen aan mijn vader*
(naar aanleiding van de opname
in het verzorgingshuis)
Geplaatst in de categorie: verdriet