Netgedichten

netgedicht (nr. 38.304):

Dichtbij maar ongrijpbaar

Mijn zolder weeft zich een
web van dromen, daar leeft
de tijd die is geweest, soms
vangen de ragfijne draden een
vlinder,dansend rond boeken
die niemand meer leest

de wereld van vroeger trekt
aan mij, als iets dierbaars,
een droom, een vergeten feest
het kind van toen reikt nog
steeds naar de sterren,
dichtbij maar ongrijpbaar

laat niets zich meer vinden
dat mis ik...het meest

Schrijver: Astrid Voerman, 23 maart 2011

astridvoerman

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: tijd

tijd

4.6 met 28 stemmen

774

Er zijn 12 reacties op deze inzending:

Monique Methorst, 15 jaar geleden

Dit gedicht zit zo mooi in elkaar, heb em al vaker gelezen en ben behoorlijk onder de indruk van je manier van dichten/schrijven.
Kijk al uit naar volgende!

Nicoline, 15 jaar geleden

Heel mooi geschreven, een zolder met zoveel verhaal, zo dichtbij en toch ook weer, ongrijpbaar boven je hoofd.

Maria Voerman, 15 jaar geleden

Wat een prachtig weemoedig herinnerend gedicht!
Mooi Astrid!

Fari HS, 15 jaar geleden

Wat een dromerig en herinnerend mooi gedicht van jou. Heel graag heb ik je weer gelezen.

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

Nog eens dat kind te kunnen zijn, temidden van dansende vlinders. Prachtig gedicht!

Joanan Rutgers, 15 jaar geleden

Er voeren geen wegen terug naar onze kindsheid, zei Hesse heel wijs, maar niet helemaal waar, je kunt het kind in jezelf helen en opnieuw vieren via therapieën en transformaties. Heel mooi, Astrid!

lijda, 15 jaar geleden

het ongrijpbare vertelt in heimwee, de dromen van toen....
mooi gedicht Astrid.

Irmlinda de Vries, 15 jaar geleden

Dit droevig mooie gedicht zal ik vaker lezen!

Coby Poelman-Duisterwinkel, 15 jaar geleden

Wat een ontroerend mooi gedicht! Het roept heel veel herinnering op en heeft een bijzondere weemoedige sfeer.

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Het ongrijpbare zo gevoelig door jou geweven in dit prachtig schrijven!

kerima ellouise, 15 jaar geleden

als een hartenfeest om het zo dichtbij te mogen voelen in herinnering! Heel erg mooi gedicht!

Henk Knibbeler, 15 jaar geleden

ik kan het mij levendig voorstellen, alsof je boven aan die trap het gevoel had een grens over te gaan en alles weer even ging leven., mooi geschreven!

Geef je reactie op deze inzending: