inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 38.203):

Eeuwige liefde (1)

Vroeg in de morgen, de zon staat aan de horizon
een roze gloed verwarmt teder onze harten.

Ik houd je stevig vast met beide handen
mijn vastberaden blik;
het doet jouw ogen branden
het moet zo zijn, zeg ik
jij mag door mij niet stranden.

Heb veel van je geleerd
mijn vriend, mijn trots,
rots in de branding
de zin van mijn bestaan
maar met vleugels nog zo kort
kan ik zover niet vliegen
dus lieve schat, ik moet je laten gaan.

Schrijver: Els van Gaalen, 23 maart 2011


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 494

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
24 maart 2011
'ik moet je laten gaan' slaat in als een atoombom in het verdrietige hart, ook in mijn hart, met andere projecties, maar toch. Heel lief verwoord, maar O zo pijnlijk...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)