Op wieken van de stilte.

Talloos het geluid
waar mens en macht degens kruist,
ruist de kleinste twijg.

Veulens van de morgen,
emoties van de leegte,
hoefslag in de wind.

Kinderen uit sagen,
verstillen dictaturen,
model van hun gelijk.

Molens malen meel
verrijkt het goud uit aarde
in een ongelijk deel.

Fossiel gelaagd steen
zover de stem kan dragen.
over eeuwen heen.

Tijd vertraagt de dag
op wieken van de stilte,
zonder vooroordeel.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 8 april 2011

pebmartenskpnmail.nl

Stilte vertraagt de dag

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.4 met 5 stemmen 329