Van tijdelijke aard

Langzaam ontwaken uit niks.
Wat een wonder dat ik het ben.
En ook al sluit ik mijn ogen,
als ik wakker word ben ik het nog steeds.

Er gaan geen dagen voorbij
dat ik iemand anders ben.
Duizenden keren opgestaan,
ik blijf degene die ik ben.

Zijn dromen de waan van de dag
of een echo van een oude stem.
De stem van iemand zoals ik was.
Die niet meer is zoals ik nu ben.

Als iemand ontwaken zal,
eeuwen na nu, ergens anders,
is dat zo’n zelfde ik als ik nu ben?
Of was ik nooit meer geweest
en is niets meer zoals het was?

Ontwaken

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 98