Netgedichten

netgedicht (nr. 38.569):

de vijfde

het land verlaten
vreemde ogen
staren in de eeuwigheid
die wij langzaam aan verliezen

het gevecht om de geest
is laveloos
tempeliers bewaken de rots vol trots
bedwelmende roes glas rood bloed

het weet je te vangen
zonder handen te klappen
zelfs geen één geluid
gaat boven bidden uit

zoekt duisternis in
lak zakt altijd richting zwaartekracht
en mijn hart is de jouwe
gooi trossen los en nog even

tot vijf juli
en dan