inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 38.841):

Het witte doek

mijn penselen
hebben angst voor het bewegen
vrees om plein en straat te vegen

kleuren schromen
zich te laten zien zij vloeien niet
maar blijven aangelijnd

het witte doek
voelt koel in het ontvangen
van de eerste schetsen

ten langen leste heb ik
mijn ezel in de tuin gezet
wind en lentezon deden de rest


Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl

Schrijver: wil melker, 27 april 2011


Geplaatst in de categorie: liefde

3.2 met 4 stemmen aantal keer bekeken 351

Er is 1 reactie op deze inzending:

Irmlinda de Vries, 14 jaar geleden
Hoe de natuur haar werk doet, als de mens het zelf even niet meer weet, mooi beschreven!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)