Duizend druppels

ik drijf naar zoete wateren
vanuit het verdorde land
waar het aangeslagen meer
nog steeds zout is gekleurd
omringd met vergankelijk riet

mijn tijd lijkt daar verbeurd
de stroming zingt kussend
zowel ter linker- als rechter zijde
de strelende oeverkant

fluistert zacht over het groen
dat wacht in het verschiet
kilte verliest een ondoorzichtig vlies
het is zonnelicht
dat barende warmte biedt

ontelbare fladderende wieken
verspreiden de geuren
die steeds sterker naar de verte rieken
alwaar de dageraad op mij wacht

morgen, morgen zo hoop ik
zal jij mij met tedere blikken
uit duizend druppels opbeuren

herboren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 16 stemmen 523