inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 39.519):

Handen als herfstige bladeren

In de zachte trekken van je gelaat
tekent zich opnieuw
de vreugde uit je kindertijd

Als galopperende paarden
laat je jouw gedachten de teugels vrij

En wonderlijk hoe de boom
zich gekromd heeft door
het zuchten van de wind

Alsof hij een buiging maakt
naar het groetende zonlicht
en de wassende maan

Ook wanneer je handen generfd
als herfstige bladeren
zich naast het mos neerleggen

zich voor altijd in de schoot der aarde nestelen

zal jij mij dansend koesteren en mij nogmaals ontmoeten
op de dunne scheidslijn tussen hemel en horizon

in de eeuwige slaap van de droom en de dood


Zie ook: http://oermirm.blogspot.com/

Schrijver: Irmlinda de Vries, 10 juni 2011


Geplaatst in de categorie: partner

4.5 met 8 stemmen aantal keer bekeken 617

Er zijn 11 reacties op deze inzending:

katty, 14 jaar geleden
Hier word ik zo stil, stil door de zachtheid in het omschrijven van het wederkeren naar waar alles begon. Mooi en ontroerend.
jan haak, 14 jaar geleden
Mooi en liefdevol geschreven, Irmlinda...
mobar, 14 jaar geleden
Erg mooi gedicht.
kerima ellouise, 14 jaar geleden
zo mooi dit, zucht....
Martien Montanus, 14 jaar geleden
Nerven van het herfstige blad mooi gevuld met warme woorden!
, 14 jaar geleden
Gelezen en herlezen....Wat is het mooi!
Marije Hendrikx, 14 jaar geleden
Voor wie zo prachtig- hun gedachten de teugels vrij kunnen laten - bestaat de dood niet ; zij hebben de eeuwigheid gezien !
Coby Poelman-Duisterwinkel, 14 jaar geleden
Poëzie van grote klasse! Een schitterend gedicht!!!
Thomas Koppelaar, 14 jaar geleden
Een prachtige en heel ontroerende liefdesverklaring, Irmlinda ! Echt klasse wederom...
lijda, 14 jaar geleden
zo liefdevol, de gedachten het nogmaals ontmoeten in de eeuwige slaap.
Monique Methorst, 14 jaar geleden
Prachtig geschreven, top!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)