Sumatraanse jaren

( voor mijn vader )


Breekbaar als glas
plooit zijn glimlach zich
naar de stille uren van de dag

In het natte gras
dansen verlegen voetjes
over wat haar verdroten vader zag

Als een waas
wikkelen zijn ogen zich
om de tranen die hij liet stromen
over zijn geboortegrond

Er is geen weg terug
als de oorlog voorgoed
zijn gehavende ziel heeft verstomd

Zijn stramme handen
knoopten immer de eindjes
aan elkaar ook al had hij geen verweer

Alles aan hem is kwetsbaar
ziet ze, alles aan hem is teer
“ Nee paps “, zegt ze zacht maar twijfelend
“ voor ons -hoop ik- geen oorlog meer... “

Biografie van deze schrijver

sumatraanse jaren oorlog

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 12 stemmen 546