Netgedichten

2012

netgedicht (nr. 40.167):

daar waar verleden lijnen trekt

na lang en zwaar zo uitgeblust
in schemerige schijn geslapen
word ik door wimpers heen gekust
om uit mijn schuilplaats te ontwaken

mijn prins de witte vogel vliegt
onwennig sla ook ik mijn vleugels uit
ik ben niet bang - hoor ik - wetend dat je liegt
en ik klap-lieg met je mee ertussenuit

de uil is weggevlogen
verlamd blijf ik in ons gevangen
laat mij maar sterven - denk ik - zo bewogen
als het is - kan ik niet meer verlangen

en weer raakt mijn bewustzijn zoek in verre luchten
uit diepste bron herrijst Athena uit de dood
als duif verjaagt zij de geruchten
en legt zij veer voor veer onze essentie bloot

op vleugels van vertrouwen voel ik mij bevrijd
van hindernissen - naar stapelwolken laat ik mij vervoeren
waar ik in ander landschap in een nieuwe tijd
jou weer ontmoet in duizend en een paarlemoeren

daar waar het verleden lijnen trekt
naar vederlichte momentele sferen
waar wij in woorden ons verstaan en hebben herontdekt
dat liefde slechts van levenszin kan leren