Netgedichten

netgedicht (nr. 40.166):

nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken

ik zie een schip
voorbij mijn raam varen

beelden
van toen ik zes was
drijven doorheen tijd en zeewind

een verloren ziel helt
over moeders en dochters
en wie niet zien kan

zij, op het dek, verliest; er liggen
stenen, straks of later zal ik woorden
vinden

om vorm te geven
aan het schreeuwen

het is nooit van mij alleen:
het water zonder grond

en het oog
verzameld door de regen
op de horizon

Schrijver: kerima ellouise, 4 augustus 2011

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

nooit heeft de kamer

3.4 met 30 stemmen

306

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: AstridV
Datum:: 6 augustus 2011
Email:: astridvoermanhotmail.com; Weemoedig mooi dit, drijven doorheen tijd en zeewind waar onderhuids het schreeuwen wacht tot je er vorm en woorden voor vindt.

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 6 augustus 2011
Email:: voorjaarsvlinderhotmail.com; Mochten we ankeren in het land waar het oog enkel nog liefde ziet
aan de horizon. Schitterend Kerima!

Naam:: Marije Hendrikx
Datum:: 5 augustus 2011
Email:: maryama37hotmail.com; Prachtig!

Naam:: i
Datum:: 4 augustus 2011
Email:: palingworldonline.nl; heel mooi!

Naam:: Irmlinda de Vries
Datum:: 4 augustus 2011
Email:: irmart140xs4all.nl; Mooi hoor, Kerima! Met name de laatste strofe is mysterieus veelzeggend...

Geef je reactie op deze inzending: