inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 40.416):

Remedie?

Zinnen, geef mij je woorden
terug, huid van perkament
een lege slaapzak op de rug,
om inzichtelijk te worden
blindheid op het papier, het
wordt me aangepraat misschien,
geblinddoekt naar een einde
streven naar gelijke strofen,
waarvan ik de inhoud nog niet zie .

Ik me op de private tekst verlaat,
het ene dicht de ander toe in de
maat- en meetlint van de poëzie,
fluitend riet waar de wind van
de me toegemeten tijd in blaast,
steeds hoger en altijd gehaast,
reikt naar de toonhoogte van
mijn verdriet, een odyssee naar
een remedie tegen dyslexie.


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 16 augustus 2011


Geplaatst in de categorie: taal

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 224

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Ilse, 14 jaar geleden
Als de lat steeds hoger leggen, komt direct de vraag of we daar zo gelukkiger van worden. Pracht gedicht
Jan, 14 jaar geleden
Weer een diepzinnig gedicht, ik lees je graag.
Job, 14 jaar geleden
De wereld begrijpen via woord of verbaal is vaak een persoonlijke taal. Prachtig verwoord dichter.
Hans, 14 jaar geleden
In het landschap der poëzie is slechts een maatlint, die van onszelf. Prachtig verwoord dichter.
Harry, 14 jaar geleden
"We lezen en slaan op wat we willen zien"
Enige selectie is ons niet vreemd, mooi gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)