Het dodenlied
Herkende het dodenlied niet
aan het vallen van de bladeren
was voor mij iets tijdloos verbonden
een gevoel zonder heen gaan van dromen
ik dacht ook niet aan jouw stem
toen ik iets hoorde in de wildernis
was er heel ver weg liefde
een echo van stilte in een droom
herinnerde mij geen enkele noot
of muzikaal verlangen
toen je nog naast me stond
op het plein bij het standbeeld
en tijd loog ook niet om de waarheid
toen het tegengestelde mij tegemoet kwam
en er iets van jouw schaduw werd bewaard
in regen die niet stilstond
het was slechts de melodie
toen je allang was gestorven
die me dromend op de been hield.
Inzender: Henk van Dijk, 7 september 2011
Geplaatst in de categorie: muziek