Netgedichten

netgedicht (nr. 40.807):

" De fontein ben jij "

Een fontein ben jij,
vrijheid tintelt op mijn huid,
dorstig naar haar wijn.

Na de openheid,
ongenaakbaar in de regen,
jij naakt, ik verlegen.

De hel breekt los
of gaat de hemel open ?
Wat maakt ons dat uit.

Heb mis gegrepen,
strohalmen naar de toekomst,
weegschaal naar geluk ?

Uiterste balans,
wat je kiest is om het even,
eind brengt evenwicht.

Onvoldoende water,
om rivieren te blussen,
machteloosheid in mij.

Gedachten zijn klei,
uit het niets geschapen,
het model blijft vrij.