Ligtuin ?
Het lijkt een laatste zomerdag,
waarin ik het weinig zoek, het
niets uit een botanisch boek,
waaruit ik met beide handen
had willen plukken, lanterfantend
geurend in het Heem, in mijn
ligtuin waar ik in mijzelf
kan liggen in elke houding die ik
was, zoals je sprankelend water
schenkt in een horizontaal glas.
Ik heb niet veel om vol te zijn, het
noodzakelijke lijkt gelukkig weinig.
Er is zoveel te weinig, de tolerantie
van het niets waarin ik, als ik niets
zou zijn moeiteloos zou passen.
Mijn uitzicht is blauw, vergevings-
gezind het blauwsel waarmee de wolken
nog witter zijn getint om wolliger te
lijken, waarmee ik het weinig in mijn
ligtuin mee omhul als liefdevolle vriend..
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 16 september 2011
Geplaatst in de categorie: lightverse
Lekker dromerig gedicht.