Het bos van de wolf
Een gesmoord lachen in avondrust
terwijl feeksen sluiers plukken
voor magiërs zonder gelaat
regent stilzwijgen neer
op het papieren strijkorkest
de fagotten wenken hem terug
ergens zwenkt een vogel
zijn aftocht tegemoet
de strijkers wikkelen al strengen
om hem te binden
zijn tong is rap en zwierig
voorop in de bonte maskerade
draagt hij stijlvol de schaapskleren
maar het gehuil verraadt hem.
Zie ook: http://keeskeizer.wordpress.com/
Schrijver: Kees Keizer, 16 december 2011
Geplaatst in de categorie: moraal