inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 41.899):

Terra Nova

In een wankele kamer
zonder plafond
gilt een vrouw het uit
urenlang

Haar winterreis
door diepe duisternis
ongekende kou in een
vergeten continent

In deze gesloten wereld
onthullen de beelden
op het scherm
haar ingekerfde angsten

Zelfportret in de spiegel
zoveel woorden
om niets te zeggen
alleen maar drijven

Woordeloos schuiven
over de onafzienbare ijsvlakte
zonder ruimte
open te laten

Schrijver: j.bakx, 1 januari 2012


Geplaatst in de categorie: individu

2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 121

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
2 januari 2012
Email:
hmessielive.nl
Doet verdrietig en hulpbehoevend aan. Dramatische beelden.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)