Netgedichten

netgedicht (nr. 42.314):

Wintersouvenir in sepia

Het wit van oude strenge vorsten
uit die jaren van lang gelee.
Oh, wat kan ik daar naar dorsten,
houten schaatsen en een arreslee.

Het krakend riet rondom de plas
draagt z'n dik berijpte kragen.
De lucht gevuld met ijl gekras.
‘k Hoor de ijzers ritmisch klagen.

Oude vrouwen sprokkelen hout.
Takkenbossen krommen hun rug
en baaien rokken bollen stout.
De dwarrelwind is vliegensvlug.

Nu ik Van Ruisdaels winter zie,
herleeft het prentje in m'n handen.
Een paartje zwierend op het Die
in sepia met kartelranden.