Onmacht
nog vliegt het kille witte
als een doffe klap
ondanks de duif is stilgelegd
los en vast
van schreiend aangemeten
moederplicht
doch zij verheft uit
godverlaten zwakte
welke wereldmoeder
ook zo voelde
toen haar zoon verging
het gesloten ogenkind
zijn geliefde en hun kroost
het volk tast door de mist
hoe sterk de band
hoe machteloos het reiken
over zee
al had zij vleugels
Zie ook: http://fly.to/laurens.nl
Schrijver: Laurens Windig, 2 maart 2012
Geplaatst in de categorie: koningshuis