Netgedichten

netgedicht (nr. 42.698):

die dag te sterven

geen vogel
geeft er antwoord
en de treurwilg prevelt tevergeefs:
niet doodslaan

naald na naald
in ogen,
ontredderd blauw

nijptangen in bolle buiken
trekken de dood naar lege handen;

het geschreeuw waait
door onbestaande ramen, vrouw
na vrouw

niet doodslaan

trage messen sluipen
door identieke lijfjes; harten
op zwarte, naamloze schaduwen, kind
na kind

uit het stof, uit versteende vleugels
uit de sporen van scheefgetrokken monden
uit de tijd, zevenenzestig jaar geleden

sla me dood

Auschwitz-Birkenau 19 februari 2012

Schrijver: kerima ellouise, 10 maart 2012

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: oorlog

die dag te sterven

3.0 met 12 stemmen

335

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:: katty
Datum:: 12 april 2012; Hoe het daar beleven in een paar woorden letterlijk wordt weergegeven...ik kreeg het koud en voelde de pijnen , hoorde de schreeuwen, keek weg van de gruwelheden.

Naam:: oswiecim
Datum:: 12 maart 2012; in die barakken heersten de nachten van de lange messen. met jouw pen om ze te bekampen.

Naam:: switi lobi
Datum:: 11 maart 2012; Ik heb er al veel autobiografische verhalen over gelezen, Kerima.
Jij sluit er naadloos op aan.

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 10 maart 2012; Die pijn, die vele tranen. Intens en zo goed het gevoel verwoord Kerima.

Naam:: Gerhard Burgers
Datum:: 10 maart 2012; gevoelig en zeer prachtig geschreven. diepgang.

Naam:: Irmlinda de Vries
Datum:: 10 maart 2012
Email:: irmart140xs4all.nl; Ja... zo voelt het... gruwelijk... realistische weergave. Alles doet pijn.

Naam:: jdzs
Datum:: 10 maart 2012; hoe men afschuw moet verwoorden...

Geef je reactie op deze inzending: