Netgedichten

netgedicht (nr. 42.743):

Hoe kan ik nu dit lentelicht verdragen?

Hoe kan ik nu dit lentelicht verdragen wanneer
mijn kind er niet meer is, zo blij vertrokken en
vol hoop op mooie dagen die zullen lengen
als de sprietjes gras die overal weer komen kijken.

Geen blik meer die de mijne kruist en zonder
woorden vertelt hoe fijn het allemaal was. Slechts
kilte nu, een huiver die nooit meer wijken zal, al
staan ook zoveel mensen naast je, troostend

en proberend je te steunen. Hoe moet dit verder?
Het lentelicht kan ik niet roemen nu, er is slechts
doffe pijn en oeverloos niet weten. Ons zorgeloos bestaan
het is voorgoed geweken. O God, zie onze droefheid aan.

Naar aanleiding van het vreselijke ongeval in Zwitserland waar Belgische en Nederlandse kinderen en begeleiders omkwamen. Mijn deelneming aan alle getroffen families.