Netgedichten

netgedicht (nr. 43.490):

kale nachtmusik

na een dag op het plein
kom ik fobieus thuis
een dichte deur achter mij
twee keer draaien
dan pas is hij echt op slot
zwoel vandaag
dus geen jas
ik rits mijn vel open
stap er uit
hang hem op de kapstok
het masker er naast
schroef mijn houten been af
haal een glazen oog uit de kas
de toupet op het plankje
en het gebit in een bakje

fantomen doen helaas niet vergeten

de getekende rugzak
weegt
ik sleep hem mee
de trap op
mijn hemelbed
vol rode rozen bladeren
ik leg de botten neer
plaats mijn hart
in de humidor
bedek het starende oog
met een doekje der liefde

en slaap

lang