voeg je netgedicht toe

Netgedichten

2012

netgedicht (nr. 44.114):

eens zong zij bloemen

eens zong zij bloemen uit haar mond
en vogels uit zon-doordrenkte haren
lachte ze haar tanden bloot
en danste zich vrij in t mulle zand
haar ogen groot en wijd
keek zij hongerig uit naar de wereld

maar na het knellende ontmoeten
loste haar lach op in dovemansoren
In pirouette bewoog ze naar omlaag

daar zingt zij nu een eigen lied
haar dans - danst zij alleen voor zon en wind
en vogels die zich nestelen in het blauw
van de hemel die woont in haar hoofd

de wereld in de wereld is een doolhof - zingt zij
met duizend poorten en vuurspuwende draken
er is maar een die naar vervulling voert

daar tussen vogels en bloemen
onder 't hemelsblauw
hervindt zij zichzelf

alleen

Zie ook: http://www.maryama.nl

Schrijver: Marije Hendrikx, 26 juni 2012

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: algemeen

1
2
3
4
5

4.9 met 20 stemmen

882

Er zijn 10 reacties op deze inzending:

Fari So, 13 jaar geleden

Een poëtisch entree en begin in de eerste strofe van een aangenaam gedicht.

geeraardt, 13 jaar geleden

mooi dit...

lijda, 13 jaar geleden

de wereld in de wereld is een doolhof, meesterlijk gevonden, Marije!

Hilly Nicolay, 13 jaar geleden

Onder het hemelsblauw de bloemen, de vogels weer beleven.
Daartussen zichzelf weer vinden. Mooi gedicht Marije.

Almaresáre, 13 jaar geleden

Schrijnend geschreven, wel de verbeelding voorbij.
Schitterend!

Bertie, 13 jaar geleden

zie je Marije, de conclusie van Irmlinda heeft dezelfde betekenis als die van mij;

Roland Hainje, 13 jaar geleden

Mooi beeldend geschreven,Marije. Had ook in categorie "Emotie" gepast.

henk, 13 jaar geleden

Mooi zoals je vrij vertaalt door de jaren heen...

Coby Poelman, 13 jaar geleden

Heel mooi, je ziet het voor je. Prachtige titel ook.

Irmlinda de Vries, 13 jaar geleden

De bloemen die zij zong, zullen weer gaan bloeien... Heel boeiend geschreven, Marije;-)

Geef je reactie op deze inzending: