inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 44.318):

meestal op donderdag

Ik heb hem Harry genoemd.
Al een hele tijd geleden. Harry is een boom.
Geregeld ga ik hem bezoeken.
Zijn schaduwen laten zich vaak gaan
in wisselend zwart. Soms duiken ze diep
in de tijd. Dan ga ik op een steen liggen en wacht.
Volgens Goethe kan je in en met iemand leven.
Maar vaak gaat dat niet samen en baart ieder
zijn eigen lijden, zijn eigen bast.
Zo drijven Harry en ik heen en weer, soms onbereikbaar,
te ver om elkaar te herkennen.
Het is niet makkelijk om het ontbrekende
uit andere seizoenen te vinden, al zal het misschien
net dat stukje zijn dat verbindt.
Morgen ga ik weer naar Harry. Midden in het bos.
Of ga ik naar mezelf ?

Schrijver: kerima ellouise, 19 juli 2012


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 237

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Rudolf
Datum:
23 juli 2012
Kijk, dat heb ik nu met tante Truus
Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
20 juli 2012
Een boompje opzetten zeg maar.. Mooi jouw woorden,
zo passend bij het beeld.
Naam:
Datum:
19 juli 2012
elke boom is eigenlijk een deel van onszelf; houdt ons in leven, omhult ons na de dood
Naam:
Coby Poelman-Duisterwinkel
Datum:
19 juli 2012
Een mooie creatieve eenheid in beeld en verbeelding.
Naam:
Ferdinand van Heijningen
Datum:
19 juli 2012
Ik ga ook maar eens een boom opzoeken! Mooi gedicht, melancholisch en heel invoelbaar

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)