Inspiração por Alberto Caeiro
Waar ik huis
beneden de stille vaart,
Die niets van de Taag door Lissabon heeft,
omdat hij smaller en korter is,
Langs het dorp aan de rand van de drukke stad,
Die men gewoonweg het centrum noemt.
Mijn doodstille dorp is zomers uitgestorven
vooral rond de begraafplaats.
Er loopt bijna geen hond rond.
En toch zijn hier ook mensen geboren en getogen.
Dat kun je voelen als je wilt en soms ook horen.
Maar normaliter zijn ze heel stil en aangepast
aan het dorp waar ik ook huis
Als je schreeuwers hoort dan horen ze hier niet
en maken ze rotzooi.
Daarom noem ik ze rotzooimakers,
Omdat ze niet in het stille dorp thuis horen
en er ook niet geboren zijn.
Net zoals een lelijk blond schreeuwerig mokkel
met een klein blafferig hondje,
Die zij uitlaat vlak voor de deur van haar huis
In de muisstillestraat waar zij het beestje
de boel onder laat schijten
Als zij met het hondje haar huis induikt
dan overheerst de stilte weer.
Denk dat het lelijk blond schreeuwerig mokkel
misschien gestoord is.
Dat is niet goed voor de stilte van het dorp.
Net zo als andere drukke rotzooimakers,
Die hier de laatste jaren zijn komen wonen,
En de stilte verstoren.
Lieve kinderen leven hier vrij en blij
met rotzooimakende geitenwollensokken ouders.
Hun ouders hebben de stilte hier omgebracht.
(18. 8. 2012)
*inspiratie Alberto Caeiro: heteroniem van de Portugese
dichter Fernando Pessoa
Zie ook
http://nl.wikipedia.org/wiki/Fernando_Pessoa
Zie ook: http://fly.to/laurens.nl
Schrijver: Laurens Windig, 19 augustus 2012
Geplaatst in de categorie: lichaam
wou dat ik het geschreven had!