al delen we enkel nog wolken
welke taal wordt hier nog gesproken
in dit land dat ook het mijne is
de stad waar ik woon
heeft mij dood- gerekend
in het licht van de tijd
en dood leef ik onzichtbaar voort
toch behoren wij
allemaal tot dezelfde wereld
al delen we enkel nog wolken
en de wind die de zee gebiedt
om mij heen wonen maskers
waarachter gezichten
en daarom vlucht ik
voor politici en graaiende bankiers
voor multitaskers en hoofdbrekens
voor de zwijgende meerderheid
en het beschamende gelijk
en voor de mensen zonder gezicht
Zie ook: http://www.maryama.nl
Schrijver: Marije Hendrikx, 12 oktober 2012
Geplaatst in de categorie: algemeen
Met jouw gedicht over de wereld om ons heen
moet je ooit de situatie hebben gekend van
"the sky is the limit" zei je baas.
Want 23.00 uur op het verlaten terras
van de pizzeria
--- de hemel kleurde donkerblauw
--- net als het scherm van je laptop.