inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 45.384):

mijn orkest

als ik moet gaan
en eens moet ik gaan
laat mij dan vergezellen
met tonen van gezang
die verhalen van liefde
een cantate in Gloria
als licht zuilen van geluk
laat de stemmen klinken

als ik moet gaan
en eens moet ik gaan
breng mij dan weg
op klanken van muziek
zij vertellen over schaduwen
de vleugels van verdriet
die het hart beroeren
laat de violen huilen

eens moet ik gaan
dan zal er staan
een orkest van herinnering
met koper en bazuin
spelend mijn compositie
een symfonie van heimwee

Schrijver: lijda, 13 oktober 2012


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 347

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Antje, 13 jaar geleden
Mooi Lijda.
Hilly Nicolay, 13 jaar geleden
Diep en mooi gedicht Lijda.
kerima ellouise, 13 jaar geleden
Mooi!
Marije Hendrikx, 13 jaar geleden
Prachtig deze cantate van een toekomstige herinnering.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)